De VvE en de twijfelbepaling in de splitsingsreglementen; betekenisloos?

Betekenisloos?
De twijfelbepaling lijkt een uiterst nuttige bepaling, maar uit de jurisprudentie blijkt dat dat anders is.

Een beroep op de twijfelbepaling (op basis van MR 2006) kwam onder meer aan de orde in een uitspraak van de rechtbank Overijssel van 13 februari 2019. In die kwestie had de vergadering besloten dat alle vlonders gemeenschappelijk waren. De rechtbank oordeelde dat de twijfelbepaling geen uitkomst biedt en kwesties van uitleg dienen te worden opgelost aan de hand van de objectieve maatstaven. Oftewel het besluit van de VvE was nietig.

Onlangs heeft de rechtbank Amsterdam (in een nog ongepubliceerde uitspraak) ook geoordeeld over een besluit van de vergadering van een VvE (op basis van MR 1992) dat bepaalde zaken gemeenschappelijk zijn. De rechtbank gaat daar niet in mee en oordeelt (eveneens) dat een besluit van de vergadering, dat een uitleg van de splitsingsakte inhoudt, nietig is. Met deze uitspraak bevestigt de rechtbank welbeschouwd de eerdere jurisprudentie en dat artikel 10 MR 1992 in feite nutteloos is.

MR 2017             
In MR 2017 is de twijfelbepaling verdwenen. Wel is een artikel opgenomen met een weergave van de overwegingen van de Hoge Raad over de uitleg van de akte (artikel 22 MR 2017). Dat geeft de VvE handvatten hoe om te gaan met de uitleg van de akte, indien zich tegenstrijdigheden en/of onduidelijkheden voordoen.

Vragen over dit onderwerp? Neem contact op met mr. Sabine Schultze.